Nasir Dhillon : ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿੱਛੋੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਨਾਇਕ

Nasir Dhillon — ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਛੋੜੇ ਹੋਏ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਇਕ ਅਹਿਮ ਆਵਾਜ਼। ਪੜ੍ਹੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ, ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ।

ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ

ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਲਾਂਘੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਵਨ ਪੰਡਾਲ ਵਿੱਚ, ਦੋ ਵੱਡਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ 74 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਗਲੇ लगाया। ਇੱਕ ਪਾਸੇ 84 ਸਾਲਾ ਸੱਦੀਕ ਖ਼ਾਨ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ 76 ਸਾਲਾ ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਸਿੱਕਾ ਖ਼ਾਨ। ਦੋਵੇਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਅੰਸੂ ਹਨ, ਦਿਲ ਵਿੱਛੜੇ ਵਾਸਤੇ ਤਰਸੇ ਹੋਏ। ਇਹ ਭਾਵਪੂਰਣ ਮਿਲਾਪ 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ । ਇਸ ਚਮਤਕਾਰ ਜਹੀ ਘਟਨਾ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਸ਼ਖ਼ਸ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ — Nasir Dhillon, ਇੱਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਪੰਜਾਬੀ ਜੋ ਆਪਣੇ “ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ” ਮੰਚ ਰਾਹੀਂ ਵੰਡ ਕਾਰਨ ਬਿਖੜੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋੜਣ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

Nasir Dhillon ਦਾ ਜਨਮ ਰੁਲ੍ਹੇ ਹੋਏ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹੋਏ ਹੋਇਆ। ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਪੰਜਾਬ (ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ) ਦੇ ਪਿੰਡ ਪੰਜਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਸੀ, ਜਿੱਥੋਂ 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਵਤਨ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ । ਪੱਛਮੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲਿਆਲਪੁਰ (ਮੌਜੂਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾਬਾਦ) ਵਿਚ ਨਵੇਂ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੀ ਨਾਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਜਿਊਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ।

Nasir Dhillon ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਬੁਜ਼ੁਰਗਾਂ ਤੋਂ ਵੰਡ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣ-ਕੇ ਬੜਾ ਹੋਇਆ । ਇਹਨਾਂ ਵਿਰਲੇ ਅਨਭਵਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਵੀ ਜਨਮ ਦਿਤੀ ਕਿ ਕੁਝ ਐਸਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਜਖ਼ਮ ਭਰ ਸਕਣ।Nasir Dhillon ਦੇ ਦਾਦੇ-ਪਰਦਾਦਿਆਂ ਦੇ किस्स ਉਸਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਝੰਜੋੜਦੇ ਸਨ। ਉਸਦਾ ਦਾਦਾ, ਜਿਸਨੇ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪੰਜਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਛੱਡਿਆ ਸੀ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜਨਮਭੂਮੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਵੇਖ ਸਕੇ। ਦੁਰਭਾਗਵਸ਼, ਨਾਸਿਰ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਦਾਦਾ ਬਿਨਾਂ ਆਪਣੇ ਅਰਮਾਨ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਰੁਖਸਤ ਹੋ ਗਏ ।

ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੇ Nasir Dhillon ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਮੁਹਿੰਮ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਨਾਸਿਰ, ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀ ਰਿਹਾ , ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਅਸਲ ਜੋਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੁੜਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਕੇ ਰੀਅਲ ਐਸਟੇਟ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਇਸਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਮੰਚ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸੋਚ ਰਚੀ ਜੋ ਵੰਡ ਨਾਲ ਵੱਖ ਹੋਏਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਪ ਦੇ ਸਕੇ।

Nasir Dhillon YouTube Chanal : https://www.youtube.com/@Punjabilehar6

ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਲਈ ਸਮਰਪਣ

Nasir Dhillon ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਅਟੱਲ ਮੁਹੱਬਤ ਉਸਦੇ ਹਰ ਕਦਮ ਵਿੱਚ ਝਲਕਦੀ ਹੈ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਅਕਸਰ ਉਰਦੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਥਮਿਕਤਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਘੱਟ ਮਰਤਬੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । Nasir Dhillon ਨੂੰ ਇਹ ਗਲ ਚੁਭਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ, ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਰੁਝਾਨ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਜੁਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ।

ਆਪਣੇ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਤਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਮਾਣ ਜਗੇ।ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਲੋਕ-ਗਾਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਰਾਂ (ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ) ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਦਰਜ਼ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਇਹ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਦਿੱਤਾ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਮਿੱਤਰ ਲਵਲੀ ਸਿੰਘ ਨੇ, ਜੋ ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਤੋਂ ਸੀ।

ਨਾਸਿਰ ਅਤੇ ਲਵਲੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਰਾਹੀਂ ਹੋਈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਰੀਅਲ ਐਸਟੇਟ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਭਾਈਚਾਰੇ ਬਣ गए । ਲਵਲੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪੁਰਾਤਨ ਵਿਰਾਸਤ ਅਤੇ ਵੰਡ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਓਥਾਂ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਪੱਛਮੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨ ਲਵਲੀ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਰਵਾਇਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਣ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਜਾ ਪੈਂਦੇ ਸਨ।

ਇਹਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ’ਚ ਸੁੱਬੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵੰਡ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ । ਨਾਸਿਰ ਢਿੱਲੋਂ ਅਤੇ ਲਵਲੀ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦਰਦ ਤੇ ਚਾਹਤ ਦੀ ਅਟੂਟ ਤਾਕਤ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਹੀ ਸੱਚੀਆਂ ਦਰਦ ਭਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਬੀਜ ਬੋਏ ਜਿਸਦਾ ਨਾਂਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ “ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ” ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ।

“ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ” ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਅਤੇ ਸਫ਼ਲਤਾ

2016 ਵਿੱਚ, Nasir Dhillon ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਿੱਤਰ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ਼ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਸੀ ਵੰਡ ਕਾਰਨ ਵਿੱਛੜੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋੜਣਾ । ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮਿਲੀ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉਤਸ਼ਾਹਜਨਕ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਰਿਵਾਰ ਆਪਣੇ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਸ ਪਹਿਲ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਯੂਟਿਊਬ ’ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਨਾਂ ਦਾ ਚੈਨਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।

Nasir Dhillon ਅਤੇ ਲਵਲੀ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਗੈਰਾਜ ਨੂੰ ਹੀ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸਟੂਡੀਓ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਲਿਆ, ਜਿਥੇ ਉਹ ਵਿਡੀਓ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਫ਼ੈਸਲਾਬਾਦ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇਸ ਗੈਰਾਜ-ਸਟੂਡੀਓ ਤੋਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਛੇ-ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਂਕੜਿਆਂ ਵੀਡੀਓ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆਨੀਆਂ, ਜੋ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ’ਤੇ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਵੇਖਦੇ ਵਾਇਰਲ ਹੋ ਜਾਣੀਆਂ। ਯੂਟਿਊਬ ’ਤੇ ਅੱਜ “ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ” ਦੇ ਲਗਭਗ ਛੇ ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਬਸਕ੍ਰਾਈਬਰ ਹਨ ਅਤੇ ਕਰੀਬ 100 ਮਿਲੀਅਨ ਵੇਖਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ ।

ਇਹ ਸਫਲਤਾ ਸਿਰਫ਼ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਲੋਕ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਨਾਲ ਦਿਲੋਂ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।ਚੈਨਲ ਦਾ ਨਾਰਾ ਸਾਫ਼ ਹੈ: “ਪੂਰਬੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਕਰਕੇ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਫਰਕ ਨੂੰ ਪટਣਾ” । Nasir Dhillon ਨੇ PTI ਨਿਊਜ਼ ਏਜੰਸੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ “ਸਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਸਰਹਦ ਪੁਾਰ 200 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮਿਲਾਇਆ ਹੈ” ।

ਇਸ ਮਿਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ Nasir Dhillon (ਹੁਣ ਲਗਭਗ ਚਾਲੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ’ਤੇ) ਦੀ ਅਹਿੰਮ ਭੂਮਿਕਾ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਹੁਦੇਦਾਰ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ-ਦਰਦ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਮਝ ਕੇ ਉਹਨਾ ਲਈ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਹਰੇਕ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਅਮ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚੈਨਲ ਦੇ ਦਰਸ਼ਕ ਭੀ ਇਸ ਮਿਸ਼ਨ ਵਿਚ ਸਹਿਭਾਗੀ ਬਣੇ: ਜੇ ਕਿਸੇ ਵੀਡੀਓ ਵਿਚ ਕੋਈ ਖੋਇਆ ਹੋਇਆ ਨਾਮ-ਪਤਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦਰਸ਼ਕ ਵੱਲੋਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਰਾਹੀਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਯੂਟਿਊਬ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਇਹ ਲਹਿਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।

You May Also like…https://punjabitime.com/lakha-sidhana/ {Lakha Sidhana}

ਦੁਨਿਆ ਦੇ ਵਿਚੜਿਆਂ ਦਾ ਮਿਲਾਪ: ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਚਰਚੇ

ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਦੇ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਨੇ ਸੈਂਕੜਿਆਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਛੋੜੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ। ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਆਈ ਕਈ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰੋਂਗਟੇ ਖੜੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਮੁਮਤਾਜ ਬੀਬੀ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਇਸ ਦਾ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ: ਮੁਮਤਾਜ, ਜੋ 1947 ਵਿੱਚ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਈ ਗਈ ਸੀ,

ਇੱਕ ਮੁਸਲਿਮ ਪਰਿਵਾਰ ਦੁਆਰਾ ਪਾਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਾਰੀ। ਦਹਾਕਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ, ਉਹ ਉਸਦੇ ਵਿੱਛੜੇ ਸਿੱਖ ਭਰਾਵਾਂ ਗੁਰਮੁੱਖ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹਿੰਸਾ-ਮੁਕਤ ਸਰਹੱਦ ਉੱਪਰ ਮਿਲੀ । ਵੀਡੀਓ ਵਿੱਚ ਮੁਮਤਾਜ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਦੁਪੱਟੇ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਜਿਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲ ਕੇ ਰੋ ਪਈ। ਇਹਨੀਂ ਮੋਹਨੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਦੋਨੋਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬੇਹਿਸਾਬ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਨਮੀ ਬਖਸ਼ੀ।ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਿੱਸਾ ਜੋ ਚਰਚਿਤ ਹੋਇਆ ਉਹ ਸੀ ਦੋ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਮਿਲਾਪ।

ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੁਸਲਿਮ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਦੋਸਤਾਨਾ ਵੰਡ ਕਰਕੇ ਬਿਛੜ ਗਿਆ ਸੀ, ਸੱਤਰ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲੇ।ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੋਵਾਂ ਵੱਡਰੇ ਹੋਏ ਮਿੱਤਰ ਕਿਸੇ ਨਿਰਪੱਖ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਲੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੱਸਦੇ-ਰੋਂਦੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਭਰਵੀਂ ਝੱਫੀ ਪਾਈ। ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਯੂਟਿਊਬ ਤੇ ਲੱਖਾਂ ਵਾਰੀ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹਰ ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਿਆ ।

ਇਸ ਵੀਡੀਓ ਰਾਹੀਂ ਨਾਸਿਰ ਦੀ ਟੀਮ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਸਾਫ਼ ਸਨੱਸਰ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤਾ: “ਵੰਡ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗ਼ਲਤਫ਼ਹਮੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।”ਇਹਨਾਂ ਮਿਲਾਪਾਂ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਪਿੱਛੇ ਕੇਵਲ Nasir Dhillon ਦੀ ਟੀਮ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਅਸੀਂਕੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਹੈ ਜੋ ਦੋਨੋਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਇਸ ਯਤਨ ਵਿੱਚ ਜੁਟੇ ਹਨ।ਹਰ ਇੱਕ ਮਿਲਾਪ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਲਈ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਪੂਰੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਰੁੱਕ ਸਕਦੇ।

ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਵੀਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਧਾਈ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇੱਕ ਧੀ ਸੱਤ ਦਹਾਕਿਆਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਕੇਵਲ ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭਿੱਜ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਸਮਾਜਕ ਮੀਡੀਆ ’ਤੇ ਐਸੀਆ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਹਿੰਦੂ, ਮਿਸਲਮਾਨ ਤੇ ਸਿੱਖ ਦਰਸ਼ਕ ਸਭ ਇਕੋ ਸੁਰ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਦਿੱਖੇ: “ਅਸੀਂ ਸਭ ਪੰਜਾਬੀ ਇੱਕ ਹਾਂ, ਸਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਂਝਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਸਾਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਹੈ” ।

ਏਕਤਾ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪਹਚਾਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨਿਰਾਲੀ ਆਵਾਜ਼

Nasir Dhillon ਅੱਜ ਇੱਕ ਐਸੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਦੋਨੋਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਲਈ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਉਹ ਮੁਸਲਿਮ ਧਰਮ ਦਾ ਪੇਰੋਕਾਰ ਹੈ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਉਸਦਾ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤ ਲਵਲੀ ਸਿੰਘ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਆਮ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸਾਮਾਨ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦਾ ਧਾਗਾ ਧਰਮ ਤੋਂ ਉਪਰ ਹੈ । ਨਾਸਿਰ ਅਤੇ ਲਵਲੀ ਦੀ ਜੋਡੀ ਆਪੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਦੋ ਦਿਲ ਸੱਚੀ ਲਗਨ ਨਾਲ ਜੁੜਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਜਾਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੰਧਾਂ ਬੇਮਾਇਨੇ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

Nasir Dhillon ਖੁਦ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੰਡ ਦਾ ਦੌਰ ਗੁਜ਼ਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਚੰਗੇ ਗੁਆਂਡੀ ਵਜੋਂ ਰਹਿ ਸਕੀਏ । ਉਹ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਕਿ 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਦੌਰਾਨ ਸਹੇ ਦਰਦ ਲਈ ਦੋਨੋਂ ਪਾਸਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਣ ਅਤੇ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਇਤਿਹਾਸਕ ਘਾਅ ਭਰ ਸਕਣ । ਉਸਦੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵੰਡ ਦਾ ਦੁੱਖ ਸਹਿਣਾ ਪਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਸਾਲ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਤੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ।Nasir Dhillon ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਰਾਹੀਂ सिरਫ਼ ਕੁਲ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਾਓਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਪਹਚਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।

“ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ” ਦੀ ਹਰ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਗਵਾਹ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਰ, ਯਾਦਾਂ ਅਤੇ ਮਾਣਵਤਾ ਦੀ ਤਾਕਤ ਕਿਸੇ ਸਰਹਦ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਨਹੀਂ होती। Nasir Dhillon ਅਕਸਰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਬੁਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਅਖੀਰੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਰਾਹ ਖੋਲ੍ਹਣ ਜੋ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਜਾਂਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨਾਲ 80-90 ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਤਰਸ ਰਹੇ ਹਨ । ਉਹ ਖੁਦ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਾਂ ਵਾਲੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ । Nasir Dhillon ਦੀ ਇਸ ਲਹਿਰ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਤੇ ਮਿੱਤਰਤਾ ਦੀ ਨਵੀਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਜਗਾਈ ਹੈ।

ਪ੍ਰੇਰਣਾਦਾਇਕ ਅੰਤ: ਪਿਆਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਕਦੇ ਨਾ ਰਹੁੱਕੇ

Nasir Dhillon ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਖੜ੍ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇੰਸਾਨੀ ਜਜ਼ਬੇ ਤੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਤਹਿਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤਹਿ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਜਿਸਤਰਾ ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਵਿਚ ਮਿਲੇ ਉਹ ਭਰਾ 74 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਦਰਾਰ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਹੋਏ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ Nasir Dhillon ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਸੈਂਕੜਿਆਂ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੋਲ੍ਹ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਇਹ ਮਿਲਾਪ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨਾਂ ’ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸ਼ਬਦ ਹਨ। Nasir Dhillon ਨੇ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਜਿਸਮ ਵੰਡ ਦਿੱਤੇ, ਪਰ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਡਰ ਵੰਡ ਵਿਚ ਖੋਈ ਹੋਈ ਭੈਣ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਜਾਂ ਇੱਕ ਪਿਤਾ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨਾਲ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਸਹਿਰ ਨਾਸਿਰ ਢਿੱਲੋਂ ਦੇ ਅਥਾਹ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਾਨੂੰ ਸਿੱਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਰ, ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮੁਲਾਂਸਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਮੋਹ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ। Nasir Dhillon ਵਲੋਂ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਇਹ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦਾ ਸਫਰ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਐਵੇਂ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸਿਆਂ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀਆਂ ਛੋਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਰਹੇ, ਇਹੀ ਸਭ ਦੀਆਂ ਦੁਆ ਹੈ।

You May Also like… https://punjabitime.com/diljit-dosanjh-ਦਿਲਜੀਤ-ਦੋਸਾਂਝ/