ਸ਼ਹੀਦ Bhai Beant Singh Maloya ਦੀ ਜੀਵਨੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਮਰ ਹੋਏ।
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!ਜਾਣ-ਪਛਾਣ: Bhai Beant Singh
ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਰਦਾਰ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਮ ਬੜੇ ਅਦਬ ਅਤੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਲਿਖੇ ਗਏ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵੀਰਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਭਿਆਨਕ ਅਪਰਾਧ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਕਾਰਨਾਮਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਮਹਾਨ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ, ਬਾਬਾ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਸੁਖਾ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਭਾਈ ਮੇਹਤਾਬ ਸਿੰਘ ਵਰਗੇ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਰੱਖਿਆ।
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਮਿੱਟ ਛਾਪ ਛੱਡੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲੇ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਉਸ ਪਲ ਤੋਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੈਅ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਮਰਨੀ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੁਰਘਟਨਾ ਵਿੱਚ, ਸਗੋਂ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਅੰਤ ਹੋਣਾ ਸੀ।
31 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਦਾ ਦਿਨ ਇੱਕ ਆਮ ਦਿਨ ਵਾਂਗ ਲੰਘ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਗੁਰੂ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਇਹਨਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਸਵੇਰੇ 9 ਵਜੇ, ਜਦੋਂ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਸਫਦਰਜੰਗ ਰੋਡ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਵੱਲ ਚੱਲੀ, ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਉਸਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਸੰਤਰੀ ਰੰਗ ਦੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਟੀਵੀ ਤੇ ਗੋਰੀ ਚਮੜੀ ਨੂੰ ਉਭਾਰਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਚਹਿਕ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਪੀਟਰ ਉਸਤਿਨੋਵ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਟੀਵੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਸੀ।
ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਗੇਟ ਵੱਲ ਆਈ, ਸਰਦਾਰ Bhai Beant Singh , ਜੋ ਉੱਥੇ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ, ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਰਵਿਸ ਰਿਵਾਲਵਰ ਕੱਢੀ ਅਤੇ 6 ਗੋਲੀਆਂ ਉਸ ਤੇ ਵਰ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਟੋਮੈਟਿਕ ਬੰਦੂਕ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਉਸ ਤੇ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਇਹ ਉਹ ਪਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਜੁਰਅਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਮਾਰੀ ਗਈ।
Bhai Beant Singh ਨੇ ਆਪਣੀ ਵਾਕੀ ਟਾਕੀ ਨੂੰ ਵਾੜ ‘ਤੇ ਟੰਗ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ-ਤਿੱਬਤ ਸਰਹੱਦੀ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਅਸੀਂ ਜੋ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ ਉਹ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਚਾਹੋ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ”।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਪਿਛੋਕੜ
ਸਰਦਾਰ Bhai Beant Singh ਦਾ ਜਨਮ 8 ਮਈ 1950 ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਹੁਣ ਮੋਹਾਲੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਸ਼ਹਿਰ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਸੀ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਖਰੜ ਤੋਂ ਮੋਹਾਲੀ ਵੱਲ ਜਾਓ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰੋਡ ਤੇ ਫੇਜ਼ 6 ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅੱਗੇ, ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਲਿੰਕ ਰੋਡ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਿੱਧੀ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ Bhai Beant Singh ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖੀ ਪਿਛਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੋਂ ਫੁੱਲ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਗਿਆਨੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਨੇ 1905 ਵਿੱਚ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਵਿਦਵਾਨ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਆਏ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਰਮਤ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧ ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਸਮਝ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਭੇਦਭਾਵ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਸਿੱਖੀ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਿਲਾ ਬਣੀ।
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, “ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਨੀਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਥੀ ਹਾਂ,” ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ, “ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੀੜਤ ਹੋ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਤੀ ਕਾਰਨ ਸਰਦਾਰੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਕੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਬਣਾਵਾਂਗਾ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰੀ ਦਿਆਂਗਾ।”
ਇਸ ਸੰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ, ਸਿੱਖ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਗਿਆਨੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖੀ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ ਮੋਰਚੇ ਅਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸੁਧਾਰ ਲਹਿਰ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਬੀਬੀ ਭਗਵਾਨ ਕੌਰ ਨੇ 5 ਪੁੱਤਰਾਂ (ਭਾਈ ਦਲੀਪ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਸੁਚਾ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਮੇਹਰ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਬਹਾਦੁਰ ਸਿੰਘ) ਅਤੇ 3 ਧੀਆਂ (ਬੀਬੀ ਲਾਭ ਕੌਰ, ਬੀਬੀ ਗੁਰਨਾਮ ਕੌਰ, ਬੀਬੀ ਮੇਹਤਾਬ ਕੌਰ) ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।
ਗਿਆਨੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ ਸਰਦਾਰ ਸੁਚਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪਾਠ ਦੀ ਸੰਥਿਆ ਮਿਲੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਾਬਾ ਭਗਵਾਨ ਦਾਸ ਤੋਂ ਗੁਰਮੁਖੀ ਸਿੱਖੀ। ਸਰਦਾਰ ਸੁਚਾ ਸਿੰਘ ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇਰਾਦੇ ਵਾਲੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਬੀਬੀ ਕਰਤਾਰ ਕੌਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਜੋੜੇ ਦੇ ਪੰਜ ਪੁੱਤਰ ਸਨ: ਭਾਈ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਕਿਰਪਾਲ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ Bhai Beant Singh ਨੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਥਾਨ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ।
ਸਿੱਖਿਆ
ਸਰਦਾਰ Bhai Beant Singh ਨੇ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਦੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹਮੀਰਪੁਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਅੱਠਵੀਂ ਜਮਾਤ ਲਈ ਉਹ ਖਰੜ ਦੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਕੂਲ ਗਏ। 1967 ਵਿੱਚ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਉੱਚ ਮਾਧਿਅਮਿਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲਿਆ, ਅਤੇ 1968 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨਾਲ ਉੱਚ ਮਾਧਿਅਮਿਕ ਪਾਸ ਕੀਤਾ।
1969 ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਟਰ 11 ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ ਫਾਰ ਬੌਇਜ਼ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਰੂਸੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਡਿਪਲੋਮਾ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ। 1971 ਵਿੱਚ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬੀ.ਏ. ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਲਗਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਝਲਕਦਾ ਹੈ।
ਪੁਲਿਸ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ
1972 ਵਿੱਚ, Bhai Beant Singh ਦਿੱਲੀ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਰਿਜ਼ਰਵ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ, ਕ੍ਰਾਈਮ ਬ੍ਰਾਂਚ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਡਿਊਟੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਨਿਭਾਇਆ। ਇਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਮੋੜ ਵੱਲ ਵਧ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਅਜੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਹ ਸੇਵਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇਗੀ।
ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੀਵਨ
ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਵਿਸ਼ਨੂ ਗਾਰਡਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਉਹ ਰਘਬੀਰ ਨਗਰ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਘਰ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਧੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਲੇਡੀ ਹਾਰਡਿੰਗ ਕਾਲਜ (ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ ਹਸਪਤਾਲ) ਵਿੱਚ ਨਰਸ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਜਲੰਧਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸਨ ਪਰ ਦਿੱਲੀ ਆ ਗਏ ਸਨ।
Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦੋਸਤ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਹਰਦੇਵ ਸਿੰਘ ਨੇ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਰੱਖਿਆ। ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਦੇ ਮਾਮਾ ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। 23 ਜਨਵਰੀ 1976 ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸਾਦੇ ਆਨੰਦ ਕਾਰਜ ਸਮਾਰੋਹ ਨਾਲ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਜੋੜੇ ਦੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚੇ ਹੋਏ: ਬੀਬੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੌਰ (1977), ਭਾਈ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ (1978) ਅਤੇ ਭਾਈ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ (1983)। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੀਵਨ ਸਾਦਗੀ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਮੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ।
ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਝੁਕਾਅ
Bhai Beant Singh ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਮਿਜ਼ਾਜ ਅਤੇ ਪਿਆਰੇ ਇਨਸਾਨ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। 1961-62 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਪੁਲਿਸ ਡਿਊਟੀ ਕਾਰਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਰਹਿਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾ ਸਕੇ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਫੁਫੜ ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਜਨਰਲ ਸਪਲਾਈਜ਼ ਐਂਡ ਡਿਸਪੋਜ਼ਲ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਸਨ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੁਸਤਫਾਬਾਦ ਪਿੰਡ (ਫਤਿਹਗੜ੍ਹ ਸਾਹਿਬ ਨੇੜੇ) ਤੋਂ ਸਨ। ਦੋਵੇਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਕਾਰਨ ਅਕਸਰ ਮਿਲਦੇ ਸਨ। Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਸਮਰਥਕ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਆਮ ਸੋਚ ਸੀ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਰਿਜ਼ਰਵ ਸੈਕਟਰ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਕਾਂਗਰਸ ਵੱਲ ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਸਨ।
ਜੂਨ 1984 – ਇੱਕ ਤਬਾਹਕਾਰੀ ਮੋੜ
ਜੂਨ 1984 ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਬੰਬਾਂ ਅਤੇ ਮਿਜ਼ਾਈਲਾਂ ਨਾਲ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਸਮੇਤ 37 ਹੋਰ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਫੌਜ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤੇ ਗਏ, “ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਸਿੱਖ ਅੱਤਵਾਦੀ ਹੈ।” ਲਿਖਤੀ ਆਦੇਸ਼ ਮਿਲੇ, “ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਲੋਕ ਹਨ, ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅੱਤਵਾਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।”
ਇਹ ਹਮਲਾ ਸਿਰਫ਼ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਖਿਲਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੰਥ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਅਤੇ ਅਪਮਾਨਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਸੀ। ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਖਿਲਾਫ਼ ਮਾਹੌਲ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਅਪਰਾਧ ਅਤੇ ਅਨਿਆਂ ਦਾ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰ ਗਏ ਤਾਂ ਜੋ ਫੜੇ ਜਾਣ ਅਤੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਣ। ਇਸ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ Bhai Beant Singh ਵੀ ਇਸ ਦਰਦ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਗਏ।
ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਾ ਮਾਹੌਲ
ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭਾਰਤੀ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਤੇ ਇਸ ਹਮਲੇ ਨਾਲ ਕੌਮ ਦਬ ਜਾਵੇਗੀ। ਪਰ ਉਹ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕੇ। ਸੁਰੱਖਿਆ ਬਲਾਂ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਕੁਝ ਗੱਦਾਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਸੁਣ ਕੇ ਇਹ ਮੰਨ ਲਿਆ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਇੱਕ ਵ੍ਹਾਈਟ ਪੇਪਰ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਅੱਤਵਾਦੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਤਵਾਦ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਬਹਾਲ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੋਰ ਉਬਾਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੇ ਲੱਡੂ ਵੰਡੇ ਅਤੇ ਨੱਚਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਖੌਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਕੋਈ ਗ਼ੈਰ-ਸਿੱਖ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਕੋਈ ਸਾਧਾਰਨ ਪੂਜਾ ਸਥਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਇਸ ਨਾਲ ਪਿਆਰ, ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਅਥਾਹ ਹੈ।
ਇਹ ਹਮਲਾ ਸਿੱਖੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਤੇ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਸੋਮਨਾਥ ਜਾਂ ਹੋਰ ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਕੋਈ ਹਿੰਦੂ 1984 ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਲੜਿਆ, ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੰਦਰ ਮੁੜ ਬਣਾਏ ਜਿਵੇਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਬਣਾਇਆ। ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲਾ ਸਿੱਖ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਜਾਂ ਹਮਲਾਵਰ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ।
ਪਹਿਲਾਂ ਹਰ ਹਮਲਾ ਹਮਲਾਵਰ ‘ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਾਮਲਾ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਹਮਲਾਵਰ ਹਿੰਦੂ ਭਾਰਤ ਸੀ, ਜਿਸਦੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਹਰ ਸਾਹ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ। ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਜਾਂ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਆਤਮਾ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਸਿੱਖਾਂ ਵਾਂਗ, ਸਰਦਾਰ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਗਏ ਸਨ।
ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਬਾਜ਼
1984 ਦੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਖ਼ਬਰ ਫੈਲੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਤੰਬਰ 1984 ਵਿੱਚ, ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਰਕਾਬ ਗੰਜ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸਨੂੰ Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਾਚਾ ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਦੇਖਿਆ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਅਕਸਰ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਾਰੇ ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਦੇ।
ਜਦੋਂ ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਾਜ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੀ, Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਬਲਵੀਰ ਸਿੰਘ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਘਰ ਬਾਹਰ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਸਨ। ਸਰਦਾਰ ਬਲਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਬਾਜ਼ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ – ਕਰੋ ਜਾਂ ਮਰੋ।” ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਬੈਠਾ, ਅਤੇ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ।
ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਯੋਜਨਾ
Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬਾਜ਼ ਦੀ ਗੱਲ ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੋਤੀ ਬਾਗ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਕੀਰਤਨ ਸੁਣਦੇ ਹੋਏ ਹੰਝੂ ਵਹਾਉਂਦੇ ਦੇਖਿਆ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕੌਮ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰੋ।” ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ, ਜੋ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਦੇ ਅੱਗਵਾਨ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਸਨ, ਛੁੱਟੀਆਂ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਏ। ਉਹ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੇ, “ਸਿੱਖੀ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਸਿਰ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਦਲੇਗਾ।” ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਲਈ ਸਿਰ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸੰਚਾਰ
13 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਨੂੰ, Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਿੰਘਣੀ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਜਾਪਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕਿਹਾ, “ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਹੈ।” ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ?” ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰੇਗਾ।” ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਰਹਿਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕੇ, ਪਰ ਹੁਣ ਦੁਬਾਰਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣਗੇ।
14 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਨੂੰ, Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾਇਆ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਗ ਰਹੀ ਸੀ, ਸਿਰ ਤੇ ਦਸਤਾਰ ਅਤੇ 5 ਕਕਾਰ ਸਨ। ਘਰ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਤੁਸੀਂ ਮੋਤੀ ਬਾਗ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਿਆ, ਕੀ ਇਕੱਲੇ ਗਏ?” ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ, ਚਾਚਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਨ। 17 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕੋਗੇ, ਮਾਸੀ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਰਹੋ।” ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋਵੇਂ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿੱਖ ਬਣ ਗਏ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਯਾਤਰਾ ਅਤੇ ਅਰਦਾਸ
20 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਨੂੰ, Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ, ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ, ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਬੀਬੀ ਜਗੀਰ ਕੌਰ (ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਭੂਆ) ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਉਹ ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਗਏ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ, ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਏ।
12 ਅਕਤੂਬਰ ਤੋਂ ਸਰੋਵਰ ਦੀ ਕਾਰ ਸੇਵਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਇਮਾਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ, ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਜੀ ਅਤੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬਣਿਆ ਪਵਿੱਤਰ ਸਥਾਨ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।
Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ, “ਹੇ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ, ਆਪਣੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿਓ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਇੰਦਰਾ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਸਕੀਏ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਪਵਿੱਤਰ ਸਥਾਨ ਨੂੰ ਅਪਵਿੱਤਰ ਕੀਤਾ।” ਸਾਹਮਣੇ ਸਰਕਾਰੀ ਠੇਕੇਦਾਰ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਇਆ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਨੇ ਮੰਨਿਆ ਨਹੀਂ, ਅਤੇ 26 ਜਨਵਰੀ 1986 ਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਢਾਹ ਕੇ ਸੰਗਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮੁੜ ਬਣਾਇਆ।
ਕੇਸਰੀ ਦਸਤਾਰ
Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਹਲਕਾ ਸਲੇਟੀ ਰੰਗ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਹੈ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹਲਕੇ ਸਲੇਟੀ ਰੰਗ ਦਾ ਦਸਤਾਰ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਸਨ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਇੱਕ ਹਲਕਾ ਸੰਤਰੀ ਦਸਤਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ, ਇਹ 8 ਮੀਟਰ ਲੰਬਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਖਾਲਸਾ ਨੂੰ ਪੱਗ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸਿਲਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਬੀਬੀ ਜੀ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਪੱਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਿਲਾਈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
24 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਦੀਵਾਲੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਸਾਰੇ ਸਟਾਫ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਗਾਰਡਾਂ ਨੂੰ ਬਰਫ਼ੀ (ਭਾਰਤੀ ਮਿਠਾਈ) ਦਾ ਡੱਬਾ ਅਤੇ 100 ਰੁਪਏ ਦਿੱਤੇ। ਪਰ ਸਰਦਾਰ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਦੀਵਾਲੀ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਿਆ।
31 ਅਕਤੂਬਰ 1984 – ਇਤਿਹਾਸਕ ਕਾਰਜ
30 ਅਕਤੂਬਰ ਦੀ ਰਾਤ, Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਨਾਲ ਘਰੇਲੂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਕੱਲ੍ਹ ਦੀਪੂ ਤੋਂ ਚੀਨੀ ਲੈ ਲਵੋ, ਮੇਰੀ ਡਿਊਟੀ ਸਵੇਰੇ ਹੈ।” ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਡੀ ਡਿਊਟੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹੈ।” ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।” ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਆਮ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਿਆਰ ਹੋਏ। ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਲਦੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?” ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹਾਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਬੰਗਲਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਫਿਰ ਡਿਊਟੀ ਤੇ।” ਸਾਰੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਯੋਜਨਾ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸੀ।
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੇਟ ਖ਼ਰਾਬ ਹੈ ਅਤੇ ਟਾਇਲਟ ਨੇੜੇ ਡਿਊਟੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। 31 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਬੁਲਟ ਪ੍ਰੂਫ ਜੈਕਟ ਭੁੱਲ ਗਈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨੀ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਬਾਹਰ ਆਈ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬੁਲੇਟ ਪਰੂਫ਼ ਜੈਕੇਟ ਪਹਿਨਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਜਾਂ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਨਣਾ ਭੁੱਲ ਗਈ ਸੀ ਜਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ।
ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਬਾਹਰ ਆਈ ਮੌਤ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਹਾਨ ਕਾਰਵਾਈ ਲਿਖੀ ਗਈ। Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਨੇ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੇਕ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਹ ਔਰਤ ਜਿਸਨੂੰ ਦੁਰਗਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਧੂੜ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਫਰਸ਼ ‘ਤੇ ਪਈ ਸੀ।
ਕੁਰਬਾਨੀ
ਇੰਡੋ-ਤਿੱਬਤੀ ਸਰਹੱਦੀ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਨਿਹੱਥੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਗਾਰਡ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਇੰਦਰਾ ਦੇ ਕੁਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਨਗੇ। ਪਰ ਭਾਰਤੀ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਇਹ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਭੜਕਾਇਆ। ਤਰਸੇਮ ਜਮਵਾਲ ਅਤੇ ਰਾਮ ਸਰਨ ਦਾਸ ਦੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਤੋਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਟੈਨਗਨ ਖੋਹ ਲਈ, ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਗੋਲੀਆਂ ਚੱਲੀਆਂ। Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਢੱਕ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ। ਰਾਮ ਮਨੋਹਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੋਹੀਆ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋ ਕੇ ਬਚ ਗਏ।
6 ਜਨਵਰੀ 1989 ਨੂੰ ਸਰਦਾਰ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਦੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ
31 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਅਤੇ Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਭਰਾ ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤਾ। ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਨਿਗਮ ਬੋਧ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਤੋਂ ਘਰ ਆਈ, ਪਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਰਹੀ। 28 ਦਸੰਬਰ 1984 ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਅਖੰਡ ਪਾਠ ਦਾ ਭੋਗ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਸੁਚਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਮੰਗੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਤਿੰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਆਈ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੂੰ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿੱਤਾ।
ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਡੀਐਸਪੀ ਅਨੰਤ ਰਾਮ ਕੋਚਰ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਇੱਕ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਝੂਠਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪੁਲਿਸ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ Bhai Beant Singh ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਡਾਲਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਰੰਸੀ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਜੋ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਲਈ ਸੀ?
ਠੀਕ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪੁਲਿਸ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜਥੇਦਾਰ ਤਰਲੋਕ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਸਵਾਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਡਾਲਰ ਕਿੱਥੇ ਹਨ ਜੋ ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ? ਸਰਦਾਰ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤੇ, “ਉਹ ਕੌਮ (ਹਿੰਦੂ) ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ (ਹਿੰਦੂਆਂ) ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਕੁਝ ਕੰਮ ਸਵੈਮਾਣ ਲਈ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।”
ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ
ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੁਖੀ ਜਥੇਦਾਰ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਟੌਹੜਾ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ, ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਮਲੋਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਉੱਚਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰੇਗਾ, ਸਿੱਖ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਖਸ਼ਣਗੇ।
ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤ
1985 ਵਿੱਚ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਪੰਜਾਬ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਪੰਥਕ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਮੋਹਾਲੀ ਵਿੱਚ ਘਰ ਲਿਆ। ਉਹ ਸਿੱਖ ਸਟੂਡੈਂਟ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਨਾਲ ਜੁੜੀ। 1985 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਚੋਣਾਂ ਲੜੀਆਂ ਪਰ ਹਾਰ ਗਈ। 1989 ਵਿੱਚ ਰੋਪੜ ਲੋਕ ਸਭਾ ਤੋਂ ਉਹ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਬਣੀ ਅਤੇ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਤੋੜਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ ਸਰਦਾਰ ਸੁਚਾ ਸਿੰਘ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਬਣੇ।
22 ਜੂਨ 1991 ਨੂੰ, ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਫੇਜ਼ 5, ਮੋਹਾਲੀ ਵਿੱਚ ਕੱਪੜੇ ਧੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪਿਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਪੀਜੀਆਈ ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ Bhai Beant Singh ਦੀ ਧੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਕੌਰ ਸਿਰਫ 14 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲ ਸੈਕਟਰ 36 ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ 9ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਪੁੱਤਰ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਦਸਮੇਸ਼ ਅਕੈਡਮੀ ਵਿੱਚ 8ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ 12 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਛੋਟਾ ਪੁੱਤਰ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੱਸੀ ਸਿਰਫ 8 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਹੀਦ Bhai Beant Singh ਵਾਂਗ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਖਾਲਸਾ ਨੇ ਪੰਥ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸਮਾਪਤੀ
ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਮਲੋਆ ਦੀ ਜੀਵਨ ਗਾਥਾ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਜ਼ਬੇ ਵਜੋਂ ਜਿਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਮਾਣ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ। Bhai Beant Singh ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚ ਅਤੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਲਈ ਲੜਨਾ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਮੂਲ ਸਿਧਾਂਤ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਹਰ ਸਾਲ ਮਨਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬਖਸ਼ੇ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਚੱਲਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਦੇਵੇ।
ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰੇ ਵਿਸਤਾਰ ਨਾਲ ਪੜੋ: Shaheed Bhai Balwinder Singh Gagobua: Fearless Warrior1992
ਅਕਸਰ ਪੁੱਛੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਵਾਲ (FAQs)
1. ਸਰਦਾਰ Bhai Beant Singh ਨੇ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਾਰਿਆ?
ਸਰਦਾਰ Bhai Beant Singh ਨੇ ਜੂਨ 1984 ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਜੋਂ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਕੀਤਾ ਸੀ।
2. Bhai Beant Singh ਦਾ ਜਨਮ ਕਿੱਥੇ ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਹੋਇਆ?
Bhai Beant Singh ਦਾ ਜਨਮ 8 ਮਈ 1950 ਨੂੰ ਮਲੋਆ ਪਿੰਡ (ਹੁਣ ਮੋਹਾਲੀ ਨੇੜੇ) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ।
3. Bhai Beant Singh ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਕਦੋਂ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ?
31 ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਨੂੰ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੰਡੋ-ਤਿੱਬਤੀ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਗਾਰਡ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਈਆਂ, ਅਤੇ Bhai Beant Singh ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ।
4. ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ ਦੀ ਸਿਆਸੀ ਸਫ਼ਰ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਰਿਹਾ?
ਬੀਬੀ ਬਿਮਲ ਕੌਰ 1985 ਵਿੱਚ ਚੋਣ ਹਾਰ ਗਈਆਂ, ਪਰ 1989 ਵਿੱਚ ਰੋਪੜ ਲੋਕ ਸਭਾ ਤੋਂ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਬਣੀਆਂ ਅਤੇ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਤੋੜਿਆ।
5. ਸ਼ਹੀਦ Bhai Beant Singh ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?
ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਨੇ 2008 ਵਿੱਚ Bhai Beant Singh ਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਹਰ ਸਾਲ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਰਸੀ ਮਨਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਮਲੋਆ ਦੀ ਅਮਰ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਏ ਹੋ ਤਾਂ, ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲਣ ਦਿਓ। ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਲਾਈਕ, ਸ਼ੇਅਰ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਕਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਲਿਖੋ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਲਈ “ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਮ Facebook Page “ ਨੂੰ ਫੋਲੋ ਕਰਕੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਅਣਕਹੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹੋ। ਆਓ ਮਿਲ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੀਰਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਈਏ! 🙏 ਸਤਿਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ!
✍️ About the Author – Kulbir Singh
Kulbir Singh is the founder of PunjabiTime.com, a powerful platform dedicated to reviving Punjabi culture, Sikh history, and the spirit of community storytelling. With a deep-rooted passion for his heritage, he writes emotionally compelling, well-researched content that connects generations.
Follow his work to discover stories that matter, voices that inspire, and a vision that unites. 🌍
© ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਮ, 2025 — ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੱਚੀ ਅਵਾਜ਼।
#SikhHistory #ShaheedLegacy #PunjabHero #TrueStory #BeantSingh #SikhMartyr #IndiraAssassination
