ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ: ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦਾ ਨਿਰਭੈ ਸ਼ਹੀਦ
Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੇ 1995 ਵਿੱਚ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਉਹ ਬਲਿਦਾਨ ਸੀ ਜੋ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣ ਗਿਆ।
ਪ੍ਰਸਤਾਵਨਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤ :Bhai Dilawar Singh Babbar
ਅੱਜ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿੱਖ ਮੁੰਡੇ ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ, ਪੱਗਾਂ ਅਤੇ ਪੂਰੀਆਂ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨਾਲ ਸਜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ, Bhai Dilawar Singh Babbar ਜੈਸਿੰਘਵਾਲਾ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਕੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਆਦਮੀ, ਕਸਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਹਰ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿੱਖ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੱਕ ਉਹ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਤਹਿਤ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਇਸ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕਤਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਲ ਕਟਵਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਣ। ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਮਾਵਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵਾਲ ਅਤੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ, ਨੌਜਵਾਨ ਸਿੱਖ ਮੁੰਡੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਡਰ ਦੇ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਰੂਪ ਦੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਪਿੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਤੰਗ ਗਲੀਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਉੱਚੇ ਦਫਤਰਾਂ ਤੱਕ, ਹਰ ਥਾਂ ਲੋਕ ਇਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਹੀਦ Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੇ ਇਸ ਬਲਿਦਾਨ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਤਾਰ ਸਕਦੇ। ਜੇਕਰ ਕਸਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਅੱਜ ਵੀ ਜਿਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸੰਭਵ ਸੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਨਾਮੋ-ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਾ ਬਚਦਾ।
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਉਹ ਉੱਚੇ ਵਿਅਕਤੀ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਬਹਾਦਰ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ 18 ਅਗਸਤ 1970 ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਕੁੱਖ ਤੋਂ ਪੰਜਗ੍ਰਾਈਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਕੋਟਕਪੂਰਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਹੈ।
ਇਤਿਹਾਸਕ ਪ੍ਰਸੰਗ
1980 ਅਤੇ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ਸਮਾਂ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਅਤੇ ਅਸਮਿਤਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜ ਰਹੀ ਸੀ। 1984 ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਉੱਤੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦਾ ਹਮਲਾ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਹੋਏ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਮਲਿਆਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਅਤੇ ਕੌਮ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।
ਸਰਕਾਰੀ ਨੀਤੀਆਂ ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਵਿੱਚ ਨਾਕਾਮ ਸਾਬਤ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨ, ਜਿਹੜੇ ਲੜਨ ਅਤੇ ਮਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ,ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ, ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਧੇ ਹੁਕਮ ਲੈ ਕੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਜ਼ਿੰਮਾ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ।
ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤਥਾਕਥਿਤ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਨਸਲ ਵਿੱਚੋਂ ਸੀ, ਜੋ ਪੈਸੇ ਅਤੇ ਤਾਕਤ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ—ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵੀ ਮੰਨ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਸਿੱਖ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਮਕਸਦ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪੁਲਿਸ ਦਾ ਡਿਪਟੀ ਜਨਰਲ ਬਣਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿੱਖ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਵਸਥਿਤ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਤੋਹਫੇ, ਰਿਸ਼ਵਤ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀਆਂ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਖਰੀਦੇ ਗਏ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਹੰਕਾਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਲੜਾਈ ਸਿੱਖ ਜੱਟ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਖੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ। ਕੇਂਦਰੀ ਏਜੰਸੀਆਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਸਨ।
ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਭਰਤੀ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਪਾਰਟ-ਟਾਈਮ, ਘੱਟ ਤਨਖਾਹ ਵਾਲੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ (ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸਪੋਰਟ ਅਫਸਰਾਂ) ਦੀ ਭਰਤੀ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਮੋਰਚੇ ‘ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸੀ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੋਈ ਖਾਸ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲੱਭਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮਜਬੂਰੀ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਸਾਮੀਆਂ ‘ਤੇ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਏ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਅਗਲੇ ਮੋਰਚੇ ‘ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ—ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਰਫਿਊ, ਛਾਪੇਮਾਰੀ ਅਤੇ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਦੌਰਾਨ—ਜਿੱਥੇ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦਾ ਖਤਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅਸਾਮੀ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜੇ ਉਹ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ। ਇਸ ਵਾਅਦੇ ਨਾਲ ਸਸਤੇ ਭਰਤੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ। ਇਹ ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਦੀ ਇੱਕ ਗੁਪਤ ਨੀਤੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਭਰਤੀਆਂ ਆਪਣੀ ਵਰਦੀ ਪਹਿਨਣ ਲੱਗੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਵਾਂਗ ਵਿਹਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ, ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਨੇ ਆਪਣੀ ਯੋਜਨਾ ਦਾ ਦੂਜਾ ਪੜਾਅ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਕਿ ਬਦਲਾ ਇੱਕ ਹਥਿਆਰ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਗੁਪਤ ਇਕਾਈਆਂ ਨੂੰ ਭਰਤੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ, ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਲਈ ਖਾਲਿਸਤਾਨੀ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ। ਕੁਝ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ‘ਤੇ ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪਕੜੇ ਗਏ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਠਿਕਾਣਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੂਚਿਤ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਸੂਚੀਆਂ ਗੁਪਤ ਇਕਾਈਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਖੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ‘ਤੇ ਲਾਉਂਦੀਆਂ। ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਜੇ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ‘ਤੇ ਹਮਲੇ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਦੀ ਤੀਜੀ ਯੋਜਨਾ—ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ—ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦੀ ਗਈ।
ਜਿਹੜੇ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਕਾਰਵਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਪਰ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਭੇਸ ਵਿੱਚ ਕਾਲੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਨੇ ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਤਹਿਤ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਘਟੀਆ ਕੰਮ ਕੀਤੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਿੱਖ ਸਮੁਦਾਇ ਸਸ਼ਤਰ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੜਾਉਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਦੇ ਮਕਸਦ ਨਾਲ, ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਚੁਣਿਆ ਜਾਵੇ।
ਭਾਰਤੀ ਗੁਪਤ ਏਜੰਸੀਆਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਘਟੀਆ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸਿਰਫ਼ 10% ਵੋਟਾਂ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬੁੱਚੜ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਪੱਗ ਸੀ ਅਤੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਜ਼ਖਰੀਆ ਖਾਨ ਅਤੇ ਮੱਸਾ ਰੰਗੜ ਵਰਗਾ, ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਖ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਫਰਵਰੀ 1992 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣਿਆ।
ਹੁਣ ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ, ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਤਹਿਤ, ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਾਵਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਘਰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਪੱਗ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਦੀ ਭਾਈਵਾਲੀ ਨੇ ਸਾਰੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਦਾ ਲੇਬਲ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ।
ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਦੁਸ਼ਟ ਆਦਮੀ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸਾਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਅੱਤਵਾਦੀ ਗਰਦਾਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਜਿੰਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁਸ਼ਟ ਹੁੰਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਸਾਈ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਇਨਾਮ ਮਿਲਦੇ। ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਹੀ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਰਾਹ ਸੀ, ਜੋ ਸਿੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਹੋ ਰਹੇ ਇਸ ਅਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦਾ ਸੀ।
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦਾ ਜਨਮ ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਨ ਪਰ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਸਰਦਾਰ ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ, ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਿੰਡ ਜੈ-ਸਿੰਘਵਾਲਾ (ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਨੇੜੇ) ਤੋਂ ਪਟਿਆਲਾ ਆ ਗਏ ਸਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨ ਭਲਾਈ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਮਾਤਾ, ਮਾਤਾ ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ, ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋ ਭਰਾਵਾਂ—ਭਾਈ ਚਮਕੌਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਭਾਈ ਹਰਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ—ਨੂੰ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ। ਉਹ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਲੋਨੀ, ਗਲੀ ਨੰਬਰ 12, ਮਕਾਨ ਨੰਬਰ 1223 ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਹੋਏ।
ਭਾਈ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਮਲਟੀਪਰਪਜ਼ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਮਚਲ ਉੱਠਿਆ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਰਗਰਮ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਨ। ਉਹ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਦੌੜਾਕ ਸਨ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ਤੀ ਦੇ ਵੀ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਜ਼ੇ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਹੱਸਮੁੱਖ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਸਨ।
ਭਾਈ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸਾਦਗੀ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦਾ ਖਾਸ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। 1988 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਹੜ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਤਾਂ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਕੋਈ ਵੀ ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਸਿੱਧਾ-ਸਾਦਾ ਵਿਅਕਤੀ, ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ, ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਕਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਦੋਸਤ ਸਨ।
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੀ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਸੱਚੀ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਤੈਅ ਕਰਨ ਲਈ ਦੋ ਪਰਚੀਆਂ ਸੁੱਟੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਿ ਕੌਣ ਮਨੁੱਖੀ ਬੰਬ ਬਣੇਗਾ, ਤਾਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਰਚੀ ਨਿਕਲੀ। ਇਸ ਮੌਕੇ ‘ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾ ਲਿਆ। ਉਹ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੇ ਸ਼ਹੀਦ ਬਣਨਗੇ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਆਖਰੀ ਰਾਤ ਵੀ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ, ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨਾਲ ਬਿਤਾਈ।
ਇੱਕ ਵਾਰ Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਹੱਸ ਪਏ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹਾਂਗਾ।” ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਮੌਤ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲੈਣਗੇ।
ਕਸਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਦੀ ਯੋਜਨਾ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾੜੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਆਪਣੇ ਸਿਖਰ ‘ਤੇ ਸੀ, Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਐਸ.ਪੀ.ਓ. (ਸਪੈਸ਼ਲ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ) ਵਜੋਂ ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਐਸ.ਪੀ. ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਦੇ ਗਨਮੈਨ ਵਜੋਂ ਸੀ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫਤਹਿਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਵੀ ਡਿਊਟੀਆਂ ਨਿਭਾਈਆਂ, ਪਰ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉਹ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸਨ।
ਐਸ.ਪੀ.ਓ. ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਕਤਲ ਦੇਖੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਹੋ ਰਹੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸਹਿਣ ਕਰ ਲੈਂਦੇ। ਜਦੋਂ ਪੁਲਿਸ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਸਮੂਹਿਕ ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਇਨਸਾਨ ਕਿਵੇਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਜਲਦੀ ਹੀ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਇਸ ਅਨਿਆਂ ‘ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ।
ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਪਿੰਡ ਰਾਜੋਆਣਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਅਖਬਾਰ ਜਗਬਾਣੀ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ, ਭੂਸ਼ਣ ਸਰਹਿੰਦੀ, ਦੇ ਗਨਮੈਨ ਵਜੋਂ ਡਿਊਟੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਵੀ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ. ਗਿੱਲ ਦੀ ਜੋੜੀ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਢਾਹੇ ਜਾ ਰਹੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਨ। Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਅਕਸਰ ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕਿਆ ਜਾਵੇ।
ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਲਾਖਾ, ਜੋ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਲੋਨੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਅਤੇ ਇਸੇ ਮੁੱਦੇ ‘ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਭਾਈ ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਸਨ। 18 ਸਤੰਬਰ 1994 ਨੂੰ, ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਐਸ.ਪੀ.ਓ. ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਬਰਖਾਸਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਹੁਣ ਐਸ.ਪੀ.ਓ. ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਸਨ।
Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਐਸ.ਪੀ.ਓ. ਵਜੋਂ ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਚਰਚਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਖੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਕਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਬਬਰ ਖਾਲਸਾ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ।
ਨਵੰਬਰ 1994 ਵਿੱਚ, ਬਬਰ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਵਧਾਵਾ ਸਿੰਘ ਬਬਰ, ਭਾਈ ਮਹਿਲ ਸਿੰਘ ਬਬਰ ਅਤੇ ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਵਾਰਾ ਨੇ ਕਸਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰਾ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ 1 ਮਈ 1995 ਨੂੰ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਤੌਲੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਕਾਨ ਕਿਰਾਏ ‘ਤੇ ਲਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤ ਸੇਬ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਖੇਤ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਗੇ।
31 ਜੁਲਾਈ 1995 ਨੂੰ, ਅਖਬਾਰਾਂ ਨੇ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਛਾਪਿਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਰਾਮਪੁਰਾ ਫੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਮੇਲਨ ਦੌਰਾਨ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ, ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ ਹਨ।” ਕਾਂਗਰਸੀ ਮੰਤਰੀ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਕੋਈ ਸਤਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਕਸਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਕਿਹਾ। ਇਸ ਸੰਮੇਲਨ ਦੀ ਖਬਰ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੱਤਾ।
ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੇ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਵਾਲ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਪਿਤਾ ਜੀ, ਕੀ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਵੱਡਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਵੱਡੇ ਹਨ?” ਸਰਦਾਰ ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਵੱਡੇ ਹਨ।” ਫਿਰ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਠੀਕ ਹੈ, ਹੁਣ ਜਾਂ ਤਾਂ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨਾਮ ਇਸ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਰਹੇਗਾ ਜਾਂ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ।” ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਰਦਾਰ ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਇਸ ਤੋਂ ਕੀ ਮਤਲਬ ਸੀ।
25 ਅਗਸਤ 1995 ਨੂੰ, Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ, ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਵਾਰਾ, ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਤਾਰਾ, ਭਾਈ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਭਿਓਰਾ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਦੁਖ ਨਿਵਾਰਨ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਇਸ ਸਮੇਂ, ਭਾਈ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਇੰਜੀਨੀਅਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਵੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ। ਭਾਈ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਬੀ.ਪੀ.ਐਲ. ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੋਹਾਲੀ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਮਰਾ ਕਿਰਾਏ ‘ਤੇ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਯੋਜਨਾ ਦਾ ਅਮਲ
ਹੁਣ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ। 30 ਅਗਸਤ 1995 ਨੂੰ, ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਵਾਰਾ, ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਤਾਰਾ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਇੱਕ ਅੰਬੈਸਡਰ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸਕੱਤਰੇਤ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ। Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਵੀ ਇਸ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਵਰਦੀ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਵਾਰਾ ਕਾਰ ਤੋਂ ਉਤਰ ਗਏ।
ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦਫਤਰ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ। ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਵਾਰਾ ਉਸੇ ਦਿਨ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਗਾਜ਼ੀਆਬਾਦ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਏ। Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਟਰ 45, ਮਕਾਨ ਨੰਬਰ 3031/1 ਵਿਖੇ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਭਰਾ, ਭਾਈ ਚਮਕੌਰ ਸਿੰਘ, ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਦੋਵਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਰਾਤ ਬਿਤਾਈ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ, 31 ਅਗਸਤ 1995 ਨੂੰ, ਭਾਈ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਦੇ ਮੋਹਾਲੀ ਵਿੱਚ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।
ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਤਾਰਾ ਅਤੇ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਸਕੂਟਰ ‘ਤੇ ਸਕੱਤਰੇਤ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਸਕੱਤਰੇਤ ਪਹੁੰਚੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਿੰਘ ਮੋਹਾਲੀ ਵਾਪਸ ਆਏ ਅਤੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਲੈਣ ਗਏ। ਮੋਹਾਲੀ ਵਿੱਚ, ਭਾਈ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਨੇ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਇਸ ਮਿਸ਼ਨ ਲਈ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਦੇਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਭਾਈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਸਕੱਤਰੇਤ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਤੁਰੰਤ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਏ।
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੀ ਕਮਰ ‘ਤੇ ਆਰ.ਡੀ.ਐਕਸ. ਦੀ ਬੈਲਟ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਮੱਸਾ ਰੰਗੜ, ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ, ਨੂੰ ਉਡਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਅਤੇ ਸਕੱਤਰੇਤ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਭਾਈ ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਤਾਰਾ ਨੇ ਸਕੱਤਰੇਤ ਵਿਖੇ ਕਾਰ ਰੋਕੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਾਰ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਸਕੱਤਰੇਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਕਾਤਲ, ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ, ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਫੋਰਸਾਂ ਨਾਲ ਸਕੱਤਰੇਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੇ ਦੇਖਿਆ, ਉਹ ਉਸ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਏ। ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ।
ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਅੰਬੈਸਡਰ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਲੱਗਾ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗਏ। ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਗਾਰਡ ਨੇ ਇਸ ਅਜਨਬੀ ‘ਤੇ ਚੀਕ ਮਾਰੀ, ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਰੋਕ ਸਕਦਾ, ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬੰਬ ਧਮਾਕਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸੇ ਪਲ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਕਾਤਲ, ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ, ਨੂੰ ਵੀ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ।
ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ, ਜਿਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਜਿੱਤ ਲਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਮੰਨਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਕੱਤਰੇਤ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਟੇਟ ਬੈਂਕ ਦੀ ਕੰਧ ‘ਤੇ ਲਟਕ ਰਹੀ ਘੜੀ ਦੀ ਸੂਈ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ, ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਭੇਜੀ ਸੀ—ਸ਼ਾਮ 5:13 ਵਜੇ। ਇਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਧਮਾਕਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਘੜੀ ਰੁਕ ਗਈ।
ਬਾਅਦ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ
Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਕੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੋਰ ਜਾਨਾਂ ਬਚਾਈਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਮਾਰਨ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ, “ਜੋ ਸਿੱਖ ਮਾਰੇ ਗਏ ਹਨ, ਉਹ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਸਾਈ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿਆਂਗਾ।” Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਨਸਾਫ਼ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਅ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਉਦੋਂ ਦੁਖੀ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਕਿਹਾ ਸੀ।
Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਅਨਿਆਂ ਅਤੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣ। ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਸਿੱਖ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਡਰ ਦੇ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਜੀਅ ਸਕਣ।
ਕੀ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ?
ਇਹ ਸਵਾਲ ਅੱਜ ਹਰ ਉਸ ਸਿੱਖ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਲਾਲਚੀ ਗੀਤਾਂ ‘ਤੇ ਨੱਚਦਾ ਹੈ, ਨਸ਼ੇ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਿਰ ਅਤੇ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਮੁੰਨਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜੋ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਵਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਿੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਪੰਥਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ, ਧੰਨ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ, ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਉਸ ਅੰਬੈਸਡਰ ਕਾਰ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਨਾਲ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਸਕੱਤਰੇਤ ਅੰਦਰ ਗਏ ਸਨ, ਧਮਾਕੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨੋਟ ਮਿਲਿਆ, ਜੋ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਨੋਟ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਥ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ:
ਜੇ ਮੈਂ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਗੀਤ ਨਾ ਗਾਇਆ
ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਕੁਰਲਾਉਣਗੀਆਂ
Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਬਲਿਦਾਨ ਅੱਗੇ ਅਸੀਂ ਸਿਰ ਝੁਕਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਲੋਕ ਸ਼ਹੀਦ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀ ਚੋਣ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਹ ਮੌਤ ਚੁਣ ਲਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਹੀਦ ਹੈ। Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਜੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਲਈ ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪਟਿਆਲਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗਏ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਕੈਲਗਰੀ, ਕੈਨੇਡਾ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ। ਇਸ ਘਰ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਇੱਕ ਸ਼ੈਲਫ ‘ਤੇ ਸਜੀਆਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਚਪਨ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਇੱਕ ਅਨੋਖਾ ਸੁਖ ਸੀ। ਅੱਜ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰ ਵਿੱਚ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਭਰਾ, ਭਾਈ ਚਮਕੌਰ ਸਿੰਘ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
31 ਅਗਸਤ 2003 ਨੂੰ, ਦਲ ਖਾਲਸਾ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ Bhai Dilawar Singh Babbar ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਹੀਦੀ ਸਮਾਗਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ 31 ਅਗਸਤ 2007 ਨੂੰ, ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨੇ ਬਠਿੰਡਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇਪਾਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ਹੀਦੀ ਸਮਾਗਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਭਰ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤਾਂ ਨੇ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ।
ਉਸੇ ਦਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਹੀਦ Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੂੰ ਖਾਲਸਾ ਐਕਸ਼ਨ ਕਮੇਟੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਹੀਦ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਅਵਾਰਡ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਮਾਤਾ, ਮਾਤਾ ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ, ਨੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਸਰਦਾਰ ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ, ਭਰਾ ਭਾਈ ਚਮਕੌਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਭਾਬੀ ਬੀਬੀ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ।
23 ਮਈ 2012 ਨੂੰ, ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਨੇ Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਸ਼ਹੀਦ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਸਾਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਸਿੱਖ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾਈ ਜਾਵੇਗੀ। ਸੱਚਾਈ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਹੀਦ Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੀ ਤਸਵੀਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕੀਤੀ, ਹਰ ਘਰ, ਦਫਤਰ ਅਤੇ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸਜਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਸਮਾਪਤੀ
ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਦਾ ਬਲਿਦਾਨ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਲਈ ਇੱਕ ਅਮਿੱਟ ਨਿਸ਼ਾਨ ਛੱਡ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਤਿਆਗ ਦੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਲਈ ਲੜਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਦੇ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ, ਸਗੋਂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਉਮੀਦ ਅਤੇ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ।
ਅੱਜ ਵੀ, Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੀ ਯਾਦ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਅਤੇ ਕੌਮ ਲਈ ਸੱਚਾਈ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ‘ਤੇ ਚੱਲਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। Bhai Dilawar Singh Babbar ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦੀ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਸਿਧਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਧਰਮ ਅਤੇ ਕੌਮ ਦੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਸੱਚੇ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟਦੇ।
ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰੇ ਵਿਸਤਾਰ ਨਾਲ ਪੜੋ: ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਕੇਸ਼ਤੀਵਾਲ Shaheed Dharam Singh Keshtival
ਅਕਸਰ ਪੁੱਛੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਵਾਲ (FAQs) (H2)
- ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ ਕਦੋਂ ਅਤੇ ਕਿੱਥੇ ਹੋਇਆ ਸੀ?
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦਾ ਜਨਮ 18 ਅਗਸਤ 1970 ਨੂੰ ਪੰਜਗ੍ਰਾਈਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਕੋਟਕਪੂਰਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। - ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਸਾਈ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਾਰਿਆ?
Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੇ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਹੋ ਰਹੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਅਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। - ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਕਦੋਂ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ?
Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੇ 31 ਅਗਸਤ 1995 ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸਕੱਤਰੇਤ ਵਿਖੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ‘ਤੇ ਬੰਬ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਬੁੱਚੜ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਖੁਦ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ। - ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬਲਿਦਾਨ ਦਾ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ‘ਤੇ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ?
Bhai Dilawar Singh Babbar ਦੇ ਬਲਿਦਾਨ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਉਮੀਦ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਡਰ ਦੇ ਸਿੱਖੀ ਸਰੂਪ ਅਪਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਹੋ ਰਹੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। - ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਸ਼ਹੀਦ ਕਦੋਂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ?
Bhai Dilawar Singh Babbar ਨੂੰ 23 ਮਈ 2012 ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖ ਸ਼ਹੀਦ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਦੀ ਅਮਰ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਏ ਹੋ ਤਾਂ, ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲਣ ਦਿਓ। ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਲਾਈਕ, ਸ਼ੇਅਰ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਕਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਲਿਖੋ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਲਈ “ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਮ Facebook Page “ ਨੂੰ ਫੋਲੋ ਕਰਕੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਅਣਕਹੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹੋ। ਆਓ ਮਿਲ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੀਰਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਈਏ! 🙏 ਸਤਿਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ!
✍️ About the Author – Kulbir Singh
Kulbir Singh is the founder of PunjabiTime.com, a powerful platform dedicated to reviving Punjabi culture, Sikh history, and the spirit of community storytelling. With a deep-rooted passion for his heritage, he writes emotionally compelling, well-researched content that connects generations.
Follow his work to discover stories that matter, voices that inspire, and a vision that unites. 🌍
© ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਮ, 2025 — ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੱਚੀ ਅਵਾਜ਼।
#SikhHistory #ShaheedLegacy #PunjabHero #TrueStory #FearlessMartyr #SikhStruggle #JusticeForSikhs
